Dua etmeye değişik bir bakış açısı getirmişler . Çok güzel ... (Arda)
" İnşallah derse yakaran , inşa eder Yaradan "
Benimle olduğunu zannettiklerim benden izin almadılar ki hayatıma girerken izin alarak çıksınlar . İzin alarak sahiplenmedim ki izin vererek bırakayım . Kıtlıktan çıkmış ırgat gibi saldırırken tarlaya düşünmeliydim . Bunların bir sahibi olacaktı aslında . Gelip el koyacaktı tarlasına . Ta ki ben kim olduğumu hatırlayayım . Ve böylece tarladan çıkıp kalakalınca ortada . Aslıma dönüp kendime geldim haddimi bildim . Her olayın merkezi sandım kendimi başrol oynadığıma kandığımdan beri. İşsiz güçsüz bir ırgattan pek de farklı değilmişim meğer . Gözümde büyütüp kendimi işe yarar bildiğim ben o ahmak adamın yaptığını yapmışım yıllarca : Hani gemiye binmiş yüküyle de yol boyunca sırtından indirmemiş .. Dert edindiklerim , yük bildiklerim bırakıversem kendi hallerine gideceklermiş. Sahiplenmeseymişim onları , sadece "emanet bırakıldıklarını" hatırlasaymışım , bu kadar yükün altında ezilmeyecekmişim.
Bunca şeyi anlayınca , " inşallah" çoktan dilimin en zarif duası oldu . Yeniden kabul edilmenin beklentisiyle "inşallah" derken içten içe , ne sunulan tarlalara baktım ne de başka bir şeye . Zaten iyisinden bir tevekkül borçluyum Rabbime . Sen de yeter ki onu an , çünkü "İnşallah" derse yakaran inşa eder Yaradan…..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder