Bir Arkadaşımın Hatırası....

Bir arkadaşımın hatırası….. burada paylaşmamı istedi ben de yazayım dedim J

“ ilkokul zamanlarımda da , ki daha dogrusu ilkokul 4. sınıfta Yozgatdaydım:)

O zaman okulda bahar dönemiydi.Bandoda zil çalmıştım bir ara hatta:))

Neyse asıl olayım , okulu atletizm yarışmalarında şehir dışında temsil etmek:)

Atletizme katılmak için ilk önce okulun kendi içerisinde bir dereceye girmen lazım ki bu da ilk beş:)

Ben seçmelere adımı yazdırdım ,tabi o zaman böyle bir yarım dünyalık yoktu:)daha zayıf ve çelimsiz bişeydim:)

Hani fotografım varya walkman li:))Onun gibi işte:)

Neyse , seçmelere ismimi yazdırdım.Hemen o gecenin akşamı evde bizimkilere anlattım heyecanla.

'Babacım,ben atletizm yarışmalarına katıldım , haftasonu seçmeler var' diye.

Babamda, 'oğlum,400mt yi ilk önce rahat rahat koş , ilk metrelerde temponu çok arttırma sonradan yetişemezsin , gücün yetmez.Son metrelerde, son 100 mt de depar atar kazanırsın' dedi.

Tecrübe konusuyor işte:)

Neyse bizim o yaşlarda hayat tecrübemiz pek olmadığı için , kendimizi hedefe kitledik bu şekilde:)

Hafta sonu geldi , stadyumda 15-16 kişiydi yanılmıyorsam.

Sabah saatleri...Çizgiye geldik hepimiz yanyana...

Başladık koşmaya:))

Ben direktifleri almıştım , müthiş hedefe odaklandım...

Koşuyoruz bu arada , koşarkende aklıma babamın dedikleri geliyordu...

Hafif tempoda gidiyorum ben , ama öndekiler maşallah:))dedim 'tamam, bu salaklar yorulurlar , ben de son metrede atak yapar geçerim bunları.'

Ama bu arada sonda kaldım , alla alla dedim , yediremedim kendime.Önümde bir tane eleman vardı:)bari onu geçiyim öyle devam ediyim dedim.

Çocuğu geçtim...az önce yaşadığım tedirginliği üzerimde atmış ve biraz rahatlamıştım.

Ama yinede öndekilerin koşuşları hala tedirgin ediyordu beni.Bunların ne biçim babası var dedim.Sanırsın Süreyya Ayhan:))

Kafamda böyle çelişkiler sürerken,birden önden bir iki kişi durmaya başladı!

'Nolyo ya??' dedim..

Meğer yarış 100 metreymiş:)))))))))

Farkedince koştum ama yetişemedim ancak 6. olabilmiştim:)))

Eeee tabii çocukluk hali , tek başıma, aileden uzak,şehir dışına çıkmak o yaşlarda çok arzu ettiğim bişeydi. başladım ağlamaya:))Başarısız olmuştum:))

O kadar ağlamadan sonra okulun spor hocası dayanamayıp sende gel dedi:))

Sonra hafta sonu 2 gün il dışına çıkmış ve mutlu olmuştum:))))

Kıssadan hisseler:)))) “